هیئت هفتگی، چهارشنبه 19/9/1393 (خلاصه سخنرانی+عکس)

بسم الله الرحمن الرحیم

هیئت دانشجویی نائبة الزهرا (س) دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام (ره) شهرری ویژه خواهران به حول و قوه الهی روز چهارشنبه 19 آذرماه 1393 ساعت 10 در نمازخانه دانشگاه برگزارشد.

ابتدای مراسم با قرائت یک صفحه از قرآن کلام الله مجید و زیارت پرفیض عاشورا و مداحی متناسب با ماه محرم و صفر پرداخته شد و در ادامه پای صحبت استاد ارجمند سرکار خانم صادقی از اساتید برجسته موسسه هنری، فرهنگی، کاربردی خیبر پیرامون موضوع هجوم خاموش (2) با محوریت "بررسی شبهات مربوط به عفاف و حجاب" نشستیم به امید اینکه حضرت زینب کبری نظری به ما کند و هر آنچه که رزقمان است از دستان بابرکت دختر زهرای اطهر بستانیم.

در ادامه چکیده مطالب پیرامون این موضوع که باسخنرانی استاد ارجمند برگزار شد خدمت شما عرض می نماییم.

چکیده مطالب:

پیامبر اسلام در زمینه حجاب برای خانم های ایران اصلا نوآوری نمی کند چراکه هزاران سال قبل از میلاد ایشان، این مسئله حجاب بین ایرانیان وجود داشته است.

ویل دورانت نویسنده و تاریخ نگار ایرانی در زمینه حجاب بین ایرانیان می گوید: تجلّیات پوشش بین زنان ایرانی به شکلی است که ما مورّخان فکر می کنیم که ایران منبع ترویج حجاب در دنیا بوده است نه اسلام.

یکی از شبهاتی که مطرح می کنند این است که آدم باید دلش پاک باشه و ظاهر مهم نیست؛ ببینید همه فکر می کنند که دلشان پاک است، کسانی که می گویند دلمان ناپاک است، دقیقا انسان های پرهیزگارند چرا که انسانِ پرهیزگار باید دائما به دل خویش شک داشته باشد.

به نمونه بارز از زندگی ائمه اطهار (ع)، امام علی (ع) دقت کنید؛ به حضرت علی (ع) می گویند که چرا به زنان سلام نمی کنید؟ امام می فرمایند: زیرا می ترسم که صدای آن زن در قلبم ایجاد شهوت کند. به این معنا که امام به پاک بودن دلِ خودشان اطمینان ندارند. آن وقت ما خیلی راحت می گوییم که من دلم پاک است، این حرف هم قاتل ها هم می توانند بزنند، قاتل هم می گوید در قلبم مقتول را دوست داشتم؛ آن دوست داشتن قاتل، دردی را دوا نمی کند.

امام محمد باقر (ع) می فرمایند: سه چیز انسان را هلاک می کند، یکی از آن سه چیز راضی بودنِ انسان از خویشتن است.

به این معنا که اگر روزی از خودت راضی شدی و گفتی که من دلم پاک است، من با ایمانم، من PHD دارم، دانشمندم، بدان که آنجا حد توقّف توست و تو از آن بالاتر نمی روی، از آنجا به بعد سیر نزولی خواهی داشت و اینکه می فرمایند باعث هلاکت آدمی می شود یعنی آدم از خودش راضی می شود دیگر دنبال آموزش دیدن نمی رود.

هرکسی دید دلش خیلی پاک است بداند این حرف، اولا حرف شیطان است که تو سیرِ نزولی پیدا کنی و دوم اینکه بداند که به نفسش اعتماد می کند و نفس چیز قابل اعتمادی نیست.

شبهه دیگر اینکه مطرح می کنند این است که خدا مهربان تر از آن است که به خاطر دو تا تارمو بخواهد من را به جهنم بندازد. خدایی که این همه آسمان و کهکشان آفریده است به خاطر دوتا تارمو من را به جهنم بندازد، این همه گناه، اختلاس های چند میلیاردی، قتل، این همه کارهای زشت. دو تا دروغ و دوتا دزدی که چیزی نیست.

در پاسخ به این مسئله باید گفت که اولا همه اندام های انسان بهره ای از گناه می برند، چنانچه که امام علی (ع) می فرمایند: چون انسانی و جرم کوچکی داری تو حقیری؟ نه حقیر نیستی، تمام هستی با تمام پیچیدگی هایش در وجود تو خلاصه شده است.

و همچنین ایشان فرمودند: جهان بزرگی در وجود توست.

همه سلول های بدن تو از گناه بهره می برند، خب تو هم بیا بگو خدایا این سلول انگشت من به نظرم مهم نیست مال خودت، دوتا تار مو چیزی نیست از من پس بگیر. آیا این را می گویی و حاضر هستی پس دهی؟!

آن خدایی که فکر می کنی که گناهان کوچک را نمی بیند چطور حاجت های کوچک را می بیند؟! زمانی که در کاری دست و پا می زنیم و گره در کارمان پیش می آید از خدا توقع داریم که حل کند. حتی توقع داریم گره کوچک های زندگی مان را هم حل کند.

امام علی (ع) می فرمایند: به کوچکی گناهت نگاه نکن چون این گناه در نظر تو کوچک است به بزرگی کسی نگاه کن که از فرمانش سرپیچی می کنی.

این دوتا تار مو چیه که اولا هم مردان دارند و دوم اینکه خیلی از حیوانات هم دارند مگر چیست؟! چرا باید این قدر التهاب وجود داشته باشد که این هم ارزشمند شود؟! به این مثال توجه کنید: مگر این لیوان آب چیست؟! جابه جا کردن این لیوان آب کار مهمی است؟ در خلقت اثر دارد؟ نه. ولی اگه جابه جا کردن این لیوان آب را پدر من از من بخواهد چی؟ آن وقت اثر دارد؟ اگر پروردگارم از من بخواد چی؟ آیا باز هم اثر دارد؟

یک وقت هایی گناه کوچک و بزرگ این شکلی هستند. یک وقت شما یک سنگ بزرگ در دستت است، به یک نفر میزنی، دردش می آید و شما می گویید ببخشید، دیگه تکرارش نمی کنم. اما یک وقت است یک سنگ کوچک در دستت است و به فردی میزنی، دردش هم نمیاد بعد شما می گویید چیه؟ چیزیت نشد که.

خداوکیلی کدامیک انسان را می سوزاند؟ دقیقا گناه کوچک و بزرگ همین است، یک وقت من گناه بزرگ انجام می دهم ولی بعد می گویم خدایا من اشتباه کردم به خودم میام، توبه می کنم، تکرارش نمی کنم. ولی وقتی یک دروغ بگویم یا یک گناه کوچک انجام بدهم، با خود می گویم حالا کوچک است چیزی نیست، فردا یا پس فردا دوباره تکرار می کنم. گناهی که من از آن پشیمان نمی شوم، چطوری آمرزیده می شود؟!

امام علی می فرمایند: بزرگترین گناه، کوچک شمردن گناه است، چون گناهان کوچک انسان را جثور می کند.

السلام علیک یا زینب صبور و لسان شکور