هیئت هفتگی، چهارشنبه 16/2/1394 (خلاصه سخنرانی و عکس)

بسم الله الرحمن الرحیم

هیئت نائبة الزهرا (س) دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام (ره) شهرری ویژه خواهران به حول و قوه الهی روز چهارشنبه 16 اردیبهشت 1394 ساعت 10 در نمازخانه دانشگاه برگزارشد.

ابتدای مراسم با قرائتی از آیاتی چند از کلام الله مجید پرداخته شد و در ادامه پای صحبت استاد ارجمند حجت الاسلام والمسلمین گمار پیرامون جلسه سوم از موضوع "چگونه از دنیای خود بیشتر لذت ببریم؟" نشستیم به امید اینکه حضرت زینب کبری نظری به ما کند و هر آنچه که رزقمان است از دستان بابرکت دختر زهرای اطهر بستانیم.

در ادامه چکیده مطالب پیرامون این موضوع که باسخنرانی استاد ارجمند برگزار شد خدمت شما عرض می نماییم.

بحث به اینجا رسید که ما آدم ها برای رسیدن به مطلوب خودمون داریم سعی می کنیم؛ واقعا هرکس به نوبه خود تلاش خود را انجام می دهد ولی حجم نارضایتی مردم نه تنها کم نشده بلکه زیادتر هم شده است؛ دنیا با همه پیشرفت هایی که داشته  آثار سوئی هم برای مردم به همراه داشته است، متاسفانه حجم نگرانی ها با پیشرفت تکنولوژی اثر سوء دارد، دل نگرانی ها و غم و غصه های جدید و مدرن در حرف زدن ها و در چهره ها دیده می شود؛ اگر قرار بود بشر به یک رونقی در زندگی برسد آیا می تواند هرجور که خودش می داند عمل کند؟! خیر،  منطقی هم نیست، چون انسان علم کافی و جامع را ندارد و مجبور می شود علمش را از جایی پیدا کند یا از کسی بگیرد یا از مجموعه ای بگیرد.

آیا هرجایی هرعلمی بدهد مفید است؟ خیر،  منطقی هم نیست بلکه یک آدم جاهل هم می تواند یک کتاب بنویسد و شما هم مطالعه کنید، شبیه او بشوید پس از  هرجا و هرکسی نمیتوان علم را از او گرفت، با این حساب من علم را به سمت خداوند متعال بردم، خالقی که همه را خلق کرده و امکانات لازم را فراهم کرده و دستورالعمل و کتابچه ای برای هدایت هم داده است؛ چنانچه که یخچال ساز که یخچال را می سازد بدون کاتالوگ به بازار نمی فرستد، خداوند متعال هم چنین طراحی را برای ما انجام داده است شاید هم طراحی ها این آدم ها براساس مدل خدا بوده است که دفترچه راهنما را غلط نزند که بعد از دو دقیقه بسوزاند.

قرار شد که به سراغ هرکسی نرویم چرا که از کجا معلوم که دیگران حرف خوب بزنند؟! یا اینکه از کجا معلوم دیگران خیر ما را بخواهند و برای ما دلسوزی کنند؟! باتوجه به شرایط موجود در نظام اجتماعی خودمان و حاکم حق دنیا، معلوم است که باکسی رفاقت و همراهی و شاگردی اش کنیم که درست و حسابی باشد، در آخر به خدای متعال رسیدیم و کتاب خدا (آیه 65 سوره مریم) را مطالعه کردیم که خداوند اصرار دارد صاحب عالم من هستم، شما در این عالم گرفتار هرچیزی که باشید به من ربط دارد.، سپس فرمود: که فقط هم باید من را داشته باشید، به خدا  بر می خورد که کس دیگری را داشته باشی.  لا اله الّا الله: لا اله الّا (یعنی هیچی نیست) الا الله: فقط خدا.

چرا باید فقط خدا را بپرستیم؟ آدم بین دوتا بزرگ گیج می شود بین دوتا رئیس، آدم داغون می شود هر رئیسی کار خودش را می کند آدم به این طرف و آن طرف کشیده می شود بالاخره یکی باید حرف آخر را بزند.

در حدیث معراج داریم که درگفت و گوی خدا با رسولش، خداوند می فرماید: رسول من، بنده من اگر عمل های خوب انجام دهد ولی اگر ذرّه ای محبّت کسی غیر از من در دلش باشد، دیگه برای من مهم نیست که چطور هلاک شود. بر این اساس زمانی که با خدا مواجه می شویم دیگه نمی شود هرجوری و هرمدلی که خواستیم رفتار کنیم؛ زمانی که وارد مجموعه ای می شویم باید قوائد آن مجموعه را بپذیریم.

مگر می شود کسی به شما حرف بزند و در حرف هایش، حرف حق نباشد؟! مگر می شود کسی به شما حرف بزند و در حرف هایش، حرف باطل نباشد؟! این راحتی کسی را نمی شود رد کرد و هرکسی ویژگی های خودش را دارد.

 (طبق این حدیث شریف پیامبر اسلام (ص) از نهج الفصاحه: الخلق کلهم عیال اللَّه فأحبّهم إلى اللَّه أنفعهم لعیاله؛ مردم همه عیال خدایند و محبوب ترین کسان پیش خدا کسى است که براى عیال وى سودمندتر باشد. خداوند متعال می فرماید: کل خلق خانواده من هستند، هرکس به خانواده من محبّت کند مورد لطف من قرار می گیرد، لذا دین داران حق ندارند سخت گیری کنند، از این دست سخت گیری ها در همه جا، ارمنی، ایرانی و.... وجود دارد.

برای نمونه خدمت شما عرض کنم: زمانی که شما به یک شرکت خصوصی می روید، قوائد خودشان را دارند، شما نمی توانید به خواست خودتان عمل کنید. خدا هم می فرماید: اگر این همه عمل خوب هم برای من انجام دهی که من دوستش داشته باشم ولی ذره ای محبّت کسی غیر از من در دلت باشد، آن موقع خدا انسان را رها می کند. نمی شود انسان هرطور که خواست عمل کند، آلودگی اجتماعی تولید کند چراکه قانون با او مبارزه می کند، درحقیقت نتیجه قوائد حاکم بر دین آرامش مردم است.

در کتاب الکافی آمده است که پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرمایند: أمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کَما أمَرَنی بِأداءِ الفَرائضِ: پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است .این حدیث به این معناست که پیامبرم هواشونو داشته باش آن چنان که به همه واجبات امر کرده است. نمی شود انسان نمازخوان باشد ولی مدارا نداشته باشد.

صلی الله علیـک یازینب کبری